CZYNNIKI MOBILIZACJI POLITYCZNEJ SZYITÓW W LIBANIE W LATACH 1960-1982

Tematem książki jest zagadnienie politycznej aktywizacji szyitów w Libanie w latach 1960-1982. W początkowym etapie tego okresu szyici, będąc jedną ze wspólnot etniczno-religijnych społeczeństwa libańskiego, zaczęli aktywnie protestować przeciwko polityce władz centralnych, wyrażać niezadowolenie z niekorzystnej dla nich sytuacji polityczno-ekonomicznej i żądać zmian strukturalnych, mających przynieść oczekiwaną poprawę. Utworzenie Harakat al-Mahrumin (Ruchu Odsuniętych), Amalu i Hezbollahu - szyickich organizacji w Libanie -wyznaczało kolejne etapy w walce o ochronę interesów tej społeczności. Kluczowe dla rozważań są następujące pytania badawcze: po pierwsze, dlaczego polityczna mobilizacja szyitów przypada na koniec lat 60. i początek 70. XX w., a nie nastąpiła wcześniej bądź później? Po drugie, w jaki sposób powstawał nowy ruch, jaką strategię wybrał jego lider, jak mobilizowani byli jego członkowie? Po trzecie, co spowodowało, iż członkowie społeczności szyickiej zdecydowali się zaangażować w działalność tego ruchu?