DEBATY O POLITYCE SPOŁECZNEJ

Poglądy głoszące, że rozrost liczebny populacji jest zjawiskiem pozytywnym i dobrze służy interesom rozwijającej się zbiorowości, są nadal najbardziej rozpowszechnione, na pewno w "mądrości obiegowej", ale i w wygłaszanych na użytek praktyki politycznej wypowiedziach polityków czy ekspertów (czego zresztą nie należy utożsamiać ze stanowiskiem teorii). Występują one w wersji ostrzejszej jako akceptacja ekspansji ludnościowej lub w wersji łagodniejszej jako dezaprobata dla spadku liczby ludności.
Dzieje się tak w naszym kraju i - szerzej patrząc - w europejskim kręgu kulturowym, w Pierwszym i Drugim Świecie. Pod naporem oczywistych faktów poglądy te schodzą na margines w borykających się z głodem krajach Trzeciego Świata.

Polityka społeczna powinna być jednością działań skutecznych i słusznych. Skoro jej główna racja istnienia to wola przekształcania społeczeństwa, konieczne jest przyjęcie idei przewodnich tych przeobrażeń, pozwalających porządkować - interpretować, hierarchizować, uzgadniać i mediować - chaos ludzkich pragnień oraz wyobrażeń o dobrym społeczeństwie.